Inne składowe nagłówka strony www

Inne składowe nagłówka strony www

Nagłówek <head></head> może zawierać jeszcze kilka innych znaczników pomocnych w określeniu właściwości strony lub spełniających funkcję informacyjną. Tak się składa, że są one związane ze znacznikiem <meta />. Poniżej opisałem kilka najważniejszych i najczęściej spotykanych elementów występujących w nagłówku strony.

<meta name=”author” content=”Tomasz Dmowski” />

Podany wpis ma charakter informacyjny i dzięki niemu możemy w kodzie zamieścić informacje o autorze strony. Dane te nie są widoczne na zewnątrz, ale przydają się do ustalenia praw autorskich dla danej strony. Osobiście uważam, że warto korzystać z tego znacznika.

<meta name=”copyright” content=”Tomasz Dmowski”/>

Następny element, mogący wchodzić w skład nagłówka, zawiera informacje o prawach autorskich. Również w tym przypadku wpisy nie są widoczne na zewnątrz i mają charakter typowo informacyjny.

<meta name=”generator“ content=”EzHTML” />

Wewnątrz strony możemy również zamieścić informacje na temat narzędzia, za pomocą którego został wykonany dany dokument. Z tego znacznika bardzo chętnie korzystają autorzy edytorów, którzy w ten sposób reklamują swój produkt. Podobnie jak elementy opisane poprzednio, również i tym razem wpis ma charakter informacyjny i nie jest widoczny na stronie.

<meta name=”language” content=”pl” />

Kolejny wpis informuje o języku, w jakim została wykonana strona.

Opisany powyżej rodzaj znacznika <meta name=“ ” content=” ” /> ma charakter typowo informacyjny. Specyfikacja dopuszcza, by autor strony sam tworzył dodatkowe wpisy informacyjne. W związku z tym możemy użyć takiej konstrukcji:

<meta name=”konwerter” content=”Ogonki 92″ />

Oczywiście to tylko przykład i jeżeli uznasz, że jest Ci potrzebna jeszcze jakaś informacja, możesz wymyślić odpowiednie słowo i wstawić je do odpowiedniego znacznika. Pamiętaj jednak, że bardzo ważne jest, byś zachował ogólną konstrukcję znacznika. Nazwa powinna zostać wpisana do atrybutu name=” „, natomiast wartość musi być umieszczona w atrybucie content=” „.

Znacznik <meta /> może występować z jeszcze jednym atrybutem, http-equiv, który zawiera informacje, będące nagłówkiem HTTP:

<meta http-equiv=” ” content=” “ />

Dla atrybutu http-equi v przewidziano kilka wartości. I tak:

<meta http-equiv=”refresh” content=”x” />

spowoduje automatyczne odświeżanie dokumentu co x sekund. Polecenie to jest szczególnie przydatne na stronach, które są bardzo często aktualizowane i autorowi zależy, by odwiedzający zawsze widział aktualne dane, a nie zawartość przechowywaną w plikach tymczasowych przeglądarki na dysku. Polecenie to może również przybrać formę:

<meta http-equiv=”refresh” content=“x; url=http://www.adres.pl” />

Spowoduje ono automatyczne przeniesienie odwiedzającego po upływie x sekund pod nowy adres zadeklarowany w sekcji url.

O przydatności tego polecenia nie muszę chyba nikogo przekonywać. Wiersz ten rozwiązuje problem ze zmianą adresu i utratą odwiedzających — wystarczy pod starym adresem umieścić plik index.html z deklaracją http-equiv=”refresh” i określonym nowym adresem, pod którym umieściliśmy naszą stronę. Każdy, kto wejdzie pod stary adres, zostanie automatycznie przekierowany pod jego aktualną wersję.

Polecenie <meta http-equiv=” ” /> może jeszcze przybrać następujące formy:

<meta http-equiv=”reply-to” content=”adres e-mail autora” />

definiuje adres autora witryny,

<meta http-equiv=”creation-date” content=”data wykonania” />

określa, kiedy nasza strona została wykonana,

<meta http-equiv=”content-type” content=”text/html; charset=iso-8859-2″ />

wskazuje stronę kodową; zostało to już omówione w jednym z poprzednich podrozdziałów.

Warto wiedzieć, że część serwisów indeksujących korzysta z <meta name=” robots” />, który określa, czy dana strona powinna być indeksowana oraz czy linki na niej zawarte również mają być dodane do bazy serwisu katalogującego. Przy zastosowaniu polecenia robots atrybut content zawiera następujące dyrektywy, informujące o dopuszczonych operacjach dla naszej strony:

■    'index’ — strona powinna być zaindeksowana,

■    'noindex’ — strona nie powinna być zaindeksowana,

■    'follow’ — linki z tej strony powinny być zaindeksowane,

■    'nofollow’ — linki z tej strony nie powinny być zaindeksowane,

■    'all’ równa się 'index, follow’ — wartość domyślna,

■    'none’ równa się 'noindex, nofollow’.

Dalej przedstawiam przykład zastosowania polecenia name=”robots” dla strony, która ma być indeksowana wraz ze wszystkimi odnośniki prowadzącymi do pod-stron. Warto, abyś zapamiętał, że dla większości witryn takie rozwiązanie jest zdecydowanie najlepsze.

<meta name=”robots” content=”index,fol Iow” />

Kolejnym znacznikiem występującym w nagłówku jest polecenie <base />, określające bazowy adres dla dokumentu i wszystkich odnośników znajdujących się w jego treści.

<base href=”http://www.adres.pl” />

Przydatność <base /> doskonale widać przy przenoszeniu dokumentów do innych katalogów. Jak się później dowiemy, odsyłacze mają różne formy, dlatego przy takiej operacji nietrudno o zerwanie odnośników, a pamiętanie, przy przenoszeniu, o zmianie każdego z nich jest kłopotliwe.

Ostatnim poleceniem, wchodzącym w skład nagłówka dokumentu, jest <link />, który w naszym przypadku będzie odpowiedzialny za dołączanie zewnętrznego arkusza stylów. Element <link /> ma następującą konstrukcję:

<link rel=”stylesheet” href=”glowny.css” type=”text/css” />