Przeglądarki stron WWW

Do tego, aby przeglądać gotową stronę WWW, niezbędne jest specjalne oprogramowanie, popularnie zwane przeglądarką. Przez wiele ostatnich lat na rynku przeglądarek panował kompletny zastój i wiodącą był MS Internet Explorer, który, używany w różnych wersjach, posiadał blisko 90% rynku. Na szczęście ostatnie lata wiele w tej kwestii zmieniły i obecnie przeglądarka firmy Microsoft ma groźnych konkurentów. Mam tutaj na myśli Mozillę Firefox — www.firefox.pl, oraz Operę — www.opera.com/lang/pl oraz Google Chrome.

Ze względu na charakter i tematykę forum wyniki widoczne na rysunku  są oderwane od realiów i faktyczny udział przeglądarki MS Internet Explorer jest znacznie większy. Widać to na wykresie przedstawionym na rysunku, który wykorzystuje dane pochodzące ze strony www.ranking.pl.

Różnica pomiędzy danymi z rysunków wynika z faktu, że forum poświęcone tematyce laptopów jest odwiedzane przez ludzi obeznanych z technologiami internetowymi, a przez to świadomie wybierających swoją przeglądarkę. Natomiast w przypadku stron przeznaczonych dla szerszej grupy odbiorców, np. onet.pl, mamy do czynienia z osobami, którym często brakuje wiedzy na temat technologii internetowych, co wpływa na to, iż korzystają one z przeglądarki dostępnej w systemie — czyli MS Internet Explorer. Niestety, odsetek użytkowników, którym brak rozeznania w sferze przeglądarek, jest duży, czego dowodem są dane z wykresu widocznego na drugim rysunku.

W związku z tym, że na rynku zaistniały alternatywne przeglądarki WWW, każdy twórca stron musi brać ten fakt pod uwagę przy pracy nad swoją witryną. Innymi słowy, tworząc stronę, powinieneś pomyśleć o tym, aby działała ona poprawnie w następujących przeglądarkach:

■    MS Internet Explorer,
■    Mozilla Firefox,
■    Opera,
■    Google Chrome.

Jeśli tworzysz stronę firmy, pamiętaj, że musisz zadbać o to, by wyglądała ona identycznie albo bardzo podobnie dla każdej z przeglądarek wymienionych na powyższej liście. W przypadku strony prywatnej możesz sobie pozwolić na drobne różnice, które nie będą powodować problemów z prawidłowym odbiorem przekazywanych treści.

Zapamiętaj, że silnik Geko jest wykorzystywany przez kilka różnych przeglądarek, np. Mozilla Firefox, Mozilla SeaMonkey, Camino czy Netscape Navigator.

Pamiętaj, że jedną z najważniejszych zasad tworzenia stron działających poprawnie niezależnie od przeglądarki jest ścisłe trzymanie się specyfikacji oraz jej zaleceń. Niestety, w niektórych sytuacjach będziesz zmuszony do rezygnacji z pewnych rozwiązań na rzecz innych, mniej problematycznych.

Polskie litery na stronie WWW

Język XHTMI/HTML jako ponadsystemowy nośnik informacji musi mieć możliwość obsługi różnych znaków narodowych. W związku z tym zostały określone różne strony kodowe dla danych języków i części świata. Dla naszego kraju odpowiednim standardem jest strona kodowa ISO 8859-2. Działa ona na wszystkich platformach systemowych: MS Windows, Unix, Linux, Mac OS i wielu innych, dlatego jako świadomy projektant stron musisz stosować się do tej normy.

Ktoś może zauważyć, że przecież wystarczy wpisać polskie znaki w Notatniku, a i tak wszystko zadziała. Oczywiście nie można odrzucić takiego pomysłu, ale należy zwrócić uwagę, że tak zakodowane polskie znaki narodowe zadziałają tylko na platformie MS Windows — pozostałe systemy będą miały z taką stroną kodową problemy.

Poza stroną kodową ISO 8859-2 w sieci możesz spotkać jeszcze Windows-1250. Jest to rozwiązanie lansowane przez firmę Microsoft i wywodzi się z platformy MS Windows. Format ten jest akceptowany przez większość popularnych przeglądarek, jednak zachęcam Cię, byś starał się używać strony kodowej ISO, która jest niepodważalnym standardem.

Poza opisanymi powyżej standardami kodowania polskich znaków istnieje jeszcze jedno rozwiązanie, dzięki któremu możemy tworzyć dokumenty uniwersalne. Chodzi o to, że podczas tworzenia strony, na której zamieszczono dwa lub więcej języków, nie ma możliwości jednoczesnego poprawnego wyświetlenia znaków właściwych dla danego kraju. Rozwiązaniem takiego problemu jest stosowanie Unikodu (oryginalna nazwa to Unicode — http://www.unicode.org).

Doskonałość tego rozwiązania polega na przypisaniu unikatowego numeru wszystkim znakom charakterystycznym dla różnych alfabetów, np. polskiego czy cyrylicy. W Unikodzie uwzględniono także dodatkowe symbole, np. ®, ©.

Obsługa Unikodu została wprowadzona w wiodących przeglądarkach, poczynając od numeru 4. Dziś jest obsługiwana przez: MS Internet Explorera, Mozillę, Operę oraz Netscape Navigatora.

Istnieją trzy odmiany Unikodu: UTF-7, UTF-8 oraz UTF-16. Zróżnicowanie zostało wprowadzone w celu umożliwienia obsługi tego standardu na różnych platformach i w różnych programach. Różnica w typach Unikodu ogranicza się do odmiennego zapisu znaków (format 7-bitowy, 8-bitowy oraz 16-bitowy).

Najprostszym sposobem kodowania polskich znaków jest użycie dedykowanego edytora tekstowego, np. EzHTML, lub specjalnego konwertera, np. Gżegżółka XP — http://www.gzegzolka.com. Sposoby deklarowania strony kodowej w dokumencie HTML poznasz nieco dalej.

Zapamiętaj, że za definicję odpowiedniej strony kodowej odpowiadają następujące polecenia:

<meta http-equiv=,lcontent-type“ content=”text/html; charset=iso-8859-2″ />

<meta http-equiv=”content-type” content=”text/html; charset=windows-1250″ />

Pierwszy wpis to definicja strony kodowej ISO 8859-2, natomiast następny to strona kodowa Windows- 1250.